Stephen King „Czarna bezgwiezdna noc”

Wszyscy trzęsiemy się w brzuchu przez dziewięć miesięcy, a potem kości zostają rzucone. Niektórym wypadają dwie szóstki, innym, niestety dwie jedynki. Tak właśnie dzieje się na świecie.

W końcu przyszedł czas, by zrecenzować coś spod pióra mistrza horroru. Moja siostra pyta mnie za każdym razem, czy czytając Kinga nie czuję się jak psychopatka.  W przypadku Czarnej bezgwiezdnej nocy to pytanie ma całkiem sporo sensu, ponieważ zbiór czterech opowiadań (1922, Wielki kierowca, Dobry interes, Dobrane małżeństwo) ukazuje mroczną część duszy, która drzemać może w nawet najbardziej niepozornym człowieku.
W ostatnim TAGu wspominałam Wam o tej pozycji w punkcie dotyczącym „bohatera, który ma coś na sumieniu”. Teraz wyjaśnię, dlaczego wybrałam wtedy tę książkę i co za zbrodnie się w niej kryją.

W 1922 poznajemy męża, który przy pomocy syna zabija swoją żonę. Jej ciało wrzuca do starej wyschniętej studni... i wtedy zaczyna zmagać się z ogromnymi wyrzutami sumienia. Halucynacje i lęki paraliżują każde jego kolejne działania, mężczyzna popada w paranoję, wszędzie widzi (i czuje!) podgryzające go szczury. Przywidzenia (czy na pewno?) mają związek z obszernymi opisami rozkładającego się ciała kobiety, które jest pożerane przez gryzonie. Obrzydliwe, ale w dziwny sposób fascynujące.

Wielki kierowca opisuje historię autorki poczytnych książek, która w drodze powrotnej ze spotkania z czytelnikami zostaje zgwałcona, pobita i wrzucona do kanału... W tejże „trumnie” (bo napastnik mylnie uznał, że „dokończył sprawę” ze swoją ofiarą) znajdują się już inne kobiece zwłoki, które spotkała bardzo podobna historia. Tessie udaje się wydostać i powziąć zamiar zemsty na swoim oprawcy.
Historia tak wciągająca, ze nie byłam w stanie odłożyć książki na półkę bez przeczytania za jednym razem całości Wielkiego kierowcy

Czy gdybyście byli śmiertelnie chorzy, na Waszej drodze stanąłby diabeł i obiecał Wam wymarzone życie w zamian za wskazanie najbardziej znienawidzonej osoby (której życie byłoby ceną szczęścia  w pakcie), to postąpilibyście jak Dave z Dobrego interesu?  On wskazał swojego najlepszego przyjaciela. Zaskakujące, nieprawdaż? To opowiadanie spośród czterech daje najwięcej do myślenia i szczerze je polecam.

Piekło istnieje, czy sami je sobie robimy na ziemi?

Ostatnia historia świetnie nadawałaby się na scenariusz filmu - Dobrane małżeństwo traktuje o losach kobiety będącej w związku z seryjnym mordercą i niemającej o tym pojęcia. Co zrobi, kiedy już prawda wyjdzie na jaw? Jak to możliwe, że czuły mąż z zimną krwią zabija bezbronne kobiety przez lata?

Zbiór jest fantastyczny, mimo że 1922 nie mogłam czytać przy jedzeniu. W Wielkim kierowcy mocno kibicowałam głównej bohaterce. Zaczęłam się zastanawiać, co wybrałabym będąc na miejscu bohatera z Dobrego interesu... i do tej pory nie wiem. A Dobrane małżeństwo zasmuciło mnie, choć nie jestem pewna, czy to adekwatne uczucie do treści opowiadania - bardzo współczułam żonie, która przypadkowo dowiedziała się, że całe jej małżeństwo to jedno wielkie kłamstwo, a człowiek, którego kocha, nie jest wcale tym, za kogo go miała przez wszystkie lata.

My nigdy nie przestajemy chcieć, czego chcemy i nieważne, czy to jest dobre dla nas, czy nie.

Książki na pewno nie polecę zbyt wrażliwym osobom, które starają się ograniczać swoje czytelnicze wybory tylko do przyjemnych tematów, bo w Czarnej bezgwiezdnej nocy próżno szukać czegoś odprężającego...


Podsumowanie:
Autor: Stephen King

Tytuł oryginalny: Full dark, no stars
Wydawnictwo:  Albatros 

Rok wydania: 2011
Liczba stron: 487

Dla kogo? Zarówno dla fanów Kinga jak i dla tych, którzy dopiero zaczynają swoją znajomość z nim. Obiecuję, że nie będziecie zawiedzeni!

Coś ode mnie: W „ulubionych” pozycjach mam tylko osiem książek. Osiem na 788. Czarna bezgwiezdna noc znajduję się w tym wąskim gronie... czy może być lepsza rekomendacja?

Treść: 9,5/10
Styl: 9/10
Okładka: 6/10
Moja ocena: 9/10