Gayle Forman "Wróć, jeśli pamiętasz"

"Zaczyna do mnie docierać, że istnieje ogromna różnica między wiedzą, że coś się stało - nawet wiedzą, dlaczego się stało - a uwierzeniem, że się wydarzyło." 

Adam

Jest to pierwsze moje spotkanie z tą autorką, mimo że książka jest drugą częścią historii dwojga nastolatków zakochanych w muzyce. Chyba drugi raz w życiu (nie licząc „Jeżycjady”, którą zamierzam przeczytać kiedyś w całości i w poprawnej kolejności!) zdarza mi się sięgać po część serii i nie zaczynać od jej początku. 

Rzecz ma miejsce trzy lata po tragicznym wypadku samochodowym, w którym giną rodzice i brat Mii. Cały świat wali się na głowę jej, ale także jej chłopakowi, Adamowi. Para wbrew wszelkim oczekiwaniom rozstaje się. Dla chłopaka nie jest jasne z jakiego powodu Mia przestaje nagle dzwonić i pisać z drugiego końca kraju, gdzie wyjechała na studia. 

Narracja prowadzona jest właśnie z jego perspektywy, z punktu widzenia rockowego gitarzysty, któremu szczęścia nie daje stale rosnąca popularność. Chłopak wpada w obsesję, nerwicę i lęki. Mimo że ma nową dziewczynę, to nie jest w stanie zaznać spokoju nawet przy jej boku. Z członkami kapeli również traci porozumienie.

Właściwie przez większość czasu książka jest smutną opowieścią o samotnym człowieku pośród tłumów. Tak jest do czasu, kiedy Adam widzi plakat reklamujący koncert Mii i postanawia na niego iść. Po występie jeden z pracowników obsługujących to wydarzenie informuje chłopaka, że Mia prosiła, aby Adam Wilde, zasiadający na widowni, wstąpił do jej garderoby. 

Rozdziały powieści przeplatają wspomnienia głównego bohatera i aktualne spotkanie z byłą dziewczyną, w czasie którego wychodzą na jaw powody ich rozstania. Dość niesamowite powody.

Jeśli zaś chodzi o styl autorki, to naprawdę podobało mi się kilka fragmentów, np.  „Palce brzasku zaczynają podważać wieko nocy. Wkrótce wstanie słońce i nieodwołalnie rozpocznie się nowy dzień”. Niestety w narracji pojawiło się zbyt wiele wyrazów potocznych. Ja wiem, że może literacki język nie przystaje gwiazdorowi rocka, ale jednak książka to książka i nie przemawiają do mnie zwroty typu. „wszystko się pozajączkowało”.

Być może niewiele osób zwraca uwagę na to, iż mężczyzna ma tors, kobieta posiada zaś gors... uważam jednak, że tłumacz i korektor to osoby, które powinny być na takie kwestie wyczulone.

Informacja dla tych, którzy chcieliby przeczytać tę pozycję – znajomość pierwszej części nie jest obowiązkowa, wszystko zrozumiecie.

Podsumowanie

Autor: Gayle Forman

Tytuł oryginału: Where She Went 

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia

Rok wydania: 2015

Liczba stron: 288

Dla kogo? Książka szczególnie la tych, którzy czytali pierwszą część losów bohaterów. Głownie dla nastolatków. Całkiem dobrze może się ją czytać również wszystkim tym, którzy przeżyli rozstanie z bliską osobą.

Coś ode mnie: Z tą książką to dla mnie dość ciekawa sprawa. Pamiętam jak najpierw zobaczyłam trailer filmu na podstawie pierwszej jej części. Chciałam przeczytać, później obejrzeć. Zaczęły pojawiać się w internecie negatywne recenzje na temat książki, więc odpuściłam w myśl „przecież mam co czytać”, film wtedy też sobie odpuściłam. Kilka dni temu trafiłam w telewizji na „Zostań, jeśli kochasz” i obejrzałam. Spodobało mi się. Byłam ciekawa, co wydarzyło się z bohaterami dalej i przeczytałam „Wróć, jeśli pamiętasz” w ostatnią gorącą niedzielę. Tak wyglądała moja dotychczasowa przygoda z Mią i Adamem. Czy przeczytam pierwszą część? Niewykluczone, aczkolwiek nie będę jakoś szczególnie jej poszukiwać. 

Treść: 6/10

Styl: 4/10

Okładka: 6/10

Moja ocena:  5/10