czwartek, 14 kwietnia 2016

Nicola Kraus, Emma McLaughlin „Niania w Nowym Jorku”

Patrzę na serce, zgaduję, że to dla pani X.
- Pani Butters napisała mi słowa. Powiedziałem jej co chcę napisać i napisała za mnie. Przeczytaj, Nanny, przeczytaj.
Prawie odbiera mi mowę.
- Kocham Nanny. Od Grayera Addisona X.
- No. Tak powiedziałem.
- To bardzo piękne Grover. Dziękuję - mówię, a oczy zachodzą mi łzami.




Dziś o książce, którą czytałam już jakiś czas temu, a która została zadaniem domowym na pedagogice przedszkolnej i wczesnoszkolnej (dla wtajemniczonych, czyli tych, którzy zerknęli w zakładkę O mnie jest wiadomym, iż moim drugim kierunkiem studiów jest właśnie pedagogika). Powieść niby typowo kobieca, lekko podchodząca pod romans (bo pojawia się postać przystojnego sąsiada), a jednak kryjąca w sobie obraz tego, co dzieje się, gdy pochłonięci żądzą pieniądza rodzice stawiają swoje dziecko na drugim (… trzecim i kolejnym) planie. Zaskakująco błyskotliwa, niewolna od humoru i wzruszeń – taka właśnie jest Niania w Nowym Jorku Nicoli Kraus i Emmy McLaughlin.



Główna bohaterka, Nanny dostaje pracę u Państwa X, którzy należą do bogatszej części społeczności Nowego Jorku i w swoim apartamencie „wychowują” czteroletniego synka, Grayera. Młoda niania wpada w grę pozorów, oczekiwań i braku empatii. Jak takie życie odbija się na psychice dziecka, które ma zaplanowane działania na każdy dzień tygodnia, godzina po godzinie? Dziecku, które ma umieć wszystko, jeść tylko wyselekcjonowane zdrowe pokarmy i już o najmłodszych lat jest przygotowywane, by „coś” osiągnąć? Nanny obserwuje, że nawet największe pieniądze nie potrafią zbudować szczęścia, jeśli ludzie zaczną zatracać się w „mieć” a zapominają o „być” - przede wszystkim „być dla drugiej osoby”.  A w tym wszystkim na pierwszy plan wysuwa się łaknące uwagi i miłości dziecko.





Jeśli nie postawicie wygórowanych wymagań tej pozycji, to powinna się Wam spodobać. Nie jest to najbardziej wnikliwa analiza dysfunkcyjnej rodziny, muszę napisać, że wręcz rodzice chłopca są tylko naszkicowani, lecz przy odrobinie odpowiedniego podejścia będziecie w stanie wyłuskać z książki wiele dla siebie. Historia skłania do refleksji – nad tym jak wygląda model dzisiejszej rodziny (bo wystarczy zaobserwować sąsiadów, żeby zauważyć, że nie trzeba mieć milionów na koncie, by poświęcać pociesze zbyt mało czasu). To też powieść o pracy niani... pracownika, którego szef nie dość, że go wyzyskuje, to jeszcze poniża (niekoniecznie werbalnie) – muszę nadmienić, że autorki przez lata pracowały właśnie w tym zawodzie, a książka została (rzekomo) napisana ze zbioru ich wspomnień i doświadczeń.  Ogólnie polecam, choć pewne wątki mogłyby być bardziej rozbudowane, a inne pominięte (np. wątek romansowy z sąsiadem).




Podsumowanie:
Autorki: Nicola Kraus, Emma McLaughlin


Tytuł oryginalny: The Nanny Diaries
Wydawnictwo: Znak
Rok wydania: 2003
Liczba stron: 335

Dla kogo? Dla rodziców i przyszłych rodziców, dla wszystkich osób pracujących z dziećmi – ku przestrodze i refleksji.

Coś ode mnie: Mimo że książka nie jest żadnym wybitnym dziełem, to jednak mam do niej sentyment.

Treść: 6/10
Styl: 5/10
Okładka: 9/10
Moja ocena: 6/10 


*

Uff, w końcu mogłam coś napisać. Ostatnie dni spędziłam przy pracy magisterskiej, co zaowocowało kilkunastoma nowymi stronami i zupełnym brakiem czasu na czytanie dla przyjemności czy aktywność na blogu. Na szczęście już jestem i spróbuje nadrobić zaległości książkowe i nieobecność na Waszych blogach (dopóki nie dopadnie mnie wena do pisania podsumowania wyników badań w pracy).

40 komentarzy:

  1. Lubię takie zwykłe, a jednak znaczące lektury. Zapiszę sobie ten tytuł i może zdobędę go w bibliotece. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Czyli dobrze, że "odgrzewam" stare tytuły, mogą dzięki temu zyskać nowych czytelników :)

      Usuń
  2. Chyba kiedyś widziałam urywki filmu " Niania w Nowym Jorku" i wtedy nie wiedziałam, że ten film jest na podstawie książki.
    Książka wydaje się być interesująca, więc myślę, że jak wpadnie mi w łapki to ją przeczytam :)
    Powodzenia na studiach! :D
    Pozdrawiam Tris *.* z http://hopebravestory.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Też najpierw widziałam film, a później zobaczyłam u CzarnoKsiążnika tę książkę. Okładka była tak piękna, ze nie mogłam się oprzeć.

      Usuń
  3. Okładka jest nieziemska! *-* Pomyślę nad przeczytaniem tej pozycji. :)
    Ojj praca magisterska. Pewnie się napracowałaś bardzo!
    Ja ostatnio też mam mniej czasu na bloga. :(
    Buziaki,
    StormWind z bloga cudowneksiazki.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nie będę ukrywała - to okładka skłoniła mnie do przeczytania :3

      Usuń
  4. Jak będę miała ochotę na taką właśnie pozycję nie omieszkam zajrzeć :D

    OdpowiedzUsuń
  5. Podobnie jak Tris, widziałam kawałek filmu. A teraz dowiaduję się, że jest książka. Pamiętam, że chciałam wrócić do seansu, więc koniecznie zapiszę sobie tytuł. Pozdrawiam! :)

    www.majuskula.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  6. Trochę szkoda, że kreacje bohaterów nie są bardziej rozbudowane. Pomyślę jeszcze nad czytaniem tej pozycji :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Postacie nie są najmocniejszą stroną powieści, ale i tak uważam, że warto dać jej szansę.

      Usuń
  7. Bardzo podoba mi się okładka tej powieści, a film także miło wspominam. :) Myślę, że książka mogłaby całkiem przypaść mi do gustu. ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. W takim razie spróbuj i daj znać, czy się podobała ;)

      Usuń
  8. Film widziałam, ale o książce nigdy nie słyszałam prawdę mówiąc. ;)

    Pozdrawiam,
    Czytaninka

    OdpowiedzUsuń
  9. Jako pedagog chętnie siegne;)

    OdpowiedzUsuń
  10. Uwielbiam i film i książkę tak samo! :)

    OdpowiedzUsuń
  11. Bardzo ładna okładka... :3
    Może na film się skuszę :D

    OdpowiedzUsuń
  12. Bardzo słodka mi sie ta ksiązka wydaje myśle, że najpierw przeczytam :*

    Zapraszam http://ispossiblee.blogspot.com Odpowiadam na każdą obserwacje :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Okładka owszem, jest słodka... wnętrze już nieco mniej.

      Usuń
  13. Film oglądałam kilka razy, a nie wiedziałam nawet, że jest książka... Może kiedyś przeczytam, aczkolwiek nie pragnę tego nad życie, bo hisotria sama w sobie fajna, ale nie ufam autorce ;)

    http://ksiegoteka.blogspot.com/
    Zapraszam, ostatni dzień konkursik :)

    OdpowiedzUsuń
  14. Łooo, to jest taka książka? :o Dlaczego o tym nie wiedziałam? :o Film oglądałam chyba z dwa razy i bardzo mi się spodobał ^_^ Może kiedyś przyjdzie czas, by zapoznać się z tą wersją :D

    OdpowiedzUsuń
  15. Chętnie przeczytam. ;) Lubię książki, które można analizować na wiele sposobów i jeszcze więcej z nich wyciągnąć dla siebie. Powodzenia z pisaniem pracy! ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja sobie tak też analizowałam inaczej "Jesienną miłość" :)

      Nie dziękuję... coby nie zapeszyć!

      Usuń
  16. Brzmi interesująco, choć chyba niekoniecznie chcę sięgnąć po tę pozycję, nie jest w moim guście. I życzę powodzenia w pisaniu pracy! :)

    http://nieuleczalna-bibliofilka.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wasylisa? Wyczuwam "Akademię Wampirów", czy dobrze?

      Ponownie - nie dziękuję ;P

      Usuń
  17. Gdy będę starsza mam nadzieję,że się zapoznam z tą pozycją. :)

    OdpowiedzUsuń
  18. Słyszałam o filmie, ale przyznam, że nie wiedziałam o książce. Lubię takie historie, więc myślę, że ją przeczytam ;)

    OdpowiedzUsuń
  19. Hmm, myślałam, że wyżej ją ocenisz. To znaczy sama jej (jeszcze :D) nie czytałam, ale czytałam sporo jej pozytywnych recenzji i chyba taki obraz utknął mi w głowie :P
    Pozdrawiam :)
    Czytam, piszę, recenzuję, polecam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak jak napisałam, można przeczytać... Ale jakoś diametralnie życia nie zmieni.

      Usuń

Jestem wdzięczna za każdy komentarz, wszystkie czytam i zawsze na nie odpowiadam. Dziękuję za Wasze słowa!