Neil Gaiman „Gwiezdny pył”

W życiu nie często zdarzają się podobne chwile - chwile, gdy wiemy, bez cienia wątpliwości, że naprawdę żyjemy, czujemy powietrze w płucach, mokrą trawę pod stopami, dotyk bawełny na skórze; chwile, gdy żyjemy całkowicie teraźniejszością i nie liczy się przyszłość ani przeszłość.

N. Gaiman „Gwiezdny pył”

Recenzję Gwiezdnego pyłu obiecywałam przy ostatnim podsumowaniu miesiąca. Nie mogę niej pominąć, niestety wcale nie z powodu zachwytu i chęci podzielenia się przyjemnymi wrażeniami z lektury. Wspominałam Wam już, że byłam ogromnie pozytywnie nastawiona do tej powieści, ponieważ jestem absolutnie zakochana w jej ekranizacji. Głownie z powodu mojego "zauroczenia" poszukiwałam wydania z filmową okładką. I tu zaczęła się zabawa - próbowaliście kupić kiedyś coś, co ciężko dostać, a nie uświadczy się tego w księgarni? Zdradzę po trosze historię zdobycia własnego egzemplarza opisującego poszukiwanie Gwiazdy.

Szukać zaczęłam już dość dawno temu i okazało się, że książka osiąga wręcz astronomiczne ceny, zwłaszcza co do swojej objętości. Wtedy nie zdawała sobie jeszcze z tego sprawy. Z racji, że ani stacjonarnie, ani w księgarniach internetowych nie można było dokonać zakupu, pozostało mi allegro. I tutaj przeżyłam lekki szok, bo poszukiwana przeze mnie lektura osiągała ceny 80-130 złotych. Z taką sytuacją spotkałam się wcześniej tylko raz – poszukując Księgi Diny (której notabene jeszcze nie kupiłam), gdzie jej cena oscylowała (jeśli pozycja w ogóle się pojawiała, a wskakiwała na akucje co kilka miesięcy) powyżej 300 (!) złotych. Tu sprawa się rozwiązała, wznowiono druk Księgi..., także prędzej czy później ją zdobędę (ktoś czytał i może się wypowiedzieć?). Nie jestem już jednak tak podniecona zakupem, sparzywszy się na Gwiezdnym pyle, wszak i tu i tu to ekranizacja podbiła moje serce. Wracając do tematu, kiedy zobaczyłam, że w sieci pojawiło się do kupienia wyczekiwane przeze mnie wydanie w cenie czterdziestu złotych, podjęłam decyzję. I teraz mam lekturę i za sobą i ze sobą na półeczce.  A teraz gwóźdź programu – cena z okładki to 23 zł. Komentarz całej sprawy pozostawiam Wam.

Ludzie powiadają często, że równie łatwo jest przeoczyć coś wielkiego i oczywistego, jak zapomnieć o nieważnym drobiazgu, i że owe wielkie przeoczenia często mogą stać się przyczyną poważnych problemów.

Przejdę do treści, choć niestety tu nie będzie bardziej różowo. Akcja toczy się początkowo w miejscowości Mur, biorącej swą nazwę od muru ją otaczającego. Za murem znajdują się rzeczy magiczne, tajemnicze i zakazane. Tristran, przed którym ojciec zataja pochodzenie (tak, Tristran należy do Krainy Czarów) obiecuje dziewczynie, w której jest zadurzony, przyniesienie gwiazdki z nieba. Za tę gwiazdkę ona ma oddać mu swoją rękę. Jakież zdziwienie dotyka chłopaka, gdy po wielu perypetiach w końcu znajduje Gwiazdę, która okazuje się... kobietą. Historia, która przedstawiona została w filmie powinna być opisana na ponad czterystu stronach, tego jestem pewna. Gwiezdny pył tych stron ma delikatnie ponad dwieście czterdzieści. I żeby przygody były chociaż tylko spłycone, pokrótce opisane i opisowo nierozwinięte, mogłabym przeboleć, tak mi się wydaje. Totalna zmiana akcji, poszczególnych sytuacji, bohaterów... tak, pewnie powinnam się oburzać na ekranizację, że jak to, przecież zamysł autora był inny (w książce nawet inne osoby żyją, a inne umierają). Prawda jest taka, że autor scenariusza stworzył coś z niczego, dosłownie.

To, co najbardziej rzuciło mi się w oczy to ciągłe wspominanie o (wybaczcie) wydalaniu w krzakach. Serio. Nie miało to absolutnie żadnego wpływu na fabułę, jednak natrętnie co jakiś czas pojawiało się na kartkach. Wstręty typu „(...) Pamiętasz, co ci mówiłem? - O tym, że powinienem zakopywać własną kupę?” miały być chyba w zamyśle Gaimana żarcikami... Wyszło żałośnie i odstręczająco. Jest tego więcej, uwierzcie.

Sama relacja między Gwiazdą a głównym bohaterem, Tristranem jest sztywna i sztuczna jak wykrochmalona pościel. Właściwie niewiele ze sobą rozmawiają (mimo że uczestniczą w  wielu niezwykłych wydarzeniach), a w pamięci utkwiły mi tylko rozmyślania bohatera na temat tego, że Gwiazda nie musi jeść, a on jest cały czas głodny. Fascynujące.

Najgorsze z tego wszystkiego było jednak zakończenie. Smutne, depresyjne i całkowicie różne od bajkowego zakończenia filmowego. Z ciężkim sercem i żalem muszę Wam odradzić tę książkę. Sama nie mogę uwierzyć, że to piszę, ale nawet bez wcześniejszego zachwytu filmem, moje rozczarowanie byłoby duże. Przecież tyle się słyszy teraz o Gaimanie... Sama byłam ciekawa jak pisze, co pisze i dlaczego ludzie się tak zachwycają. Nie rozumiem, jestem rozgoryczona i z całych sił będę próbowała wymazać to czytelnicze doświadczenie z pamięci.

Gwiezdny pył jest tylko kolejną cegiełką dołożoną do mojego przeświadczenia, iż twierdzenie jakoby książka zawsze była lepsza od filmu to bujda.

Podsumowanie:
Autor: Neil Gaiman

Tytuł oryginalny: Stardust

Wydawnictwo: MAG
Rok wydania: 2007
Liczba stron: 247

Dla kogo? Dla kogoś, kto lubi fantastykę, ale nie spotkał się wcześniej z tym tytułem, w związku z czym nie ma ŻADNYCH oczekiwań.

Coś ode mnie: Zawiodłam się. Obejrzyjcie film i tyle.

Treść: 3/10
Styl: 4/10
Okładka: 8/10
Moja ocena: 4/10